Schildpadden galibi

Donderdag en vrijdag zijn we naar galibi geweest, een 2daagse trip die we in Nederland al hadden vastgelegd. Met de bus en boot gereisd naar het noordoostelijke puntje van su. De bootreis vanuit albina was onvergetelijk. Zware regenbuien , tegen de vloed op , op de marowijne rivier, richting zee. Van boven, van de zijkanten water en dan nog wat golfslag in een motorbootje. Als we dit hadden geweten waren er een paar vantevoren afgehaakt. De onschoon dus niet voor niets mee. Na 1,5 uur waren we aan land, op een van de weinige zeestranden van su. We waren met 13 man, de gids en de bootsman. Tot onze schrik was er een groep van djoser, gezinnen met jonge kinderen. Die moet je er niet bij hebben bij de schildpadden, dachten we meteen. En dat werd later bevestigd.
Na een warme lunch een wandeling door het dorp gemaakt. Hier wonen indianen, de oorspronkelijke bevolking. Die leven van vis , vruchten en hebben een kostgrondje. En er zijn inkomsten van het toerisme. Hier groeit van alles. De zeer grote mango bomen zijn opvallend. Om 8.oo uur weer een bordje vol, lekker, wat het was weet ik zo niet meer. Een paar djogoos gingen er weer door heen (1liiter bierfles). En toen naar bed, want de wekker zou gaan om 02.00 uur.
En die wekker ging dus zo laat, lees vroeg, af. Om 2.30 uur de boot in naar Frankrijk. Ja Frankrijk. Aan de overkant ligt namelijk frans Guyana. 20 minuutjes, de rivier/zee op. De kustlijn afgezocht en ja hoor daar stond de djosergroep rondom de leather schildpad.
Morgen vervolgd, we gaan nu naar de colakreek.